Magia Twittera

“Na Facebooku znasz osoby, które chodziły z Tobą do szkoły, na Twitterze poznajesz ludzi, z którymi chciałbyś chodzić kiedyś do szkoły” – w ten właśnie sposób jeden z twitterowiczów zawarł esencję tego portalu społecznościowego.

Szczęśliwi ci, którzy mieszkają w Bournemouth

Mieszkańcy Bournemouth to wesoła gromadka. Tak bardzo podoba im się życie w tym nadmorskim mieście, że w niedawno przeprowadzonej ankiecie zagłosowali na nie, jako najszczęśliwsze miejsce w Wielkiej Brytanii. Ankieta miała na celu wyłonić miasta w Wielkiej Brytanii, których mieszkańcy są najszczęśliwsi. W głosowaniu Bournemouth święcił triumfy.

Bournemouth Airport wprowadza nowe opłaty za parking.

Bournemouth Airport wprowadza zmiany w systemie opłat parkingowych. W wyniku tych zmian, kierowcy będą musieli płacić nawet za najkrótszy postój na parkingu.

Dotychczas 10-minutowy postój w strefie wysiadania i odbierania pasażerów (drop off i pick up zone) był bezpłatny, a za postój od 10 do 30 minut kierowca musiał zapłacić £2,50. W czwartek 14 kwietnia, bezpłatny 10 min. postój został zniesiony, co oznacza obowiązek uiszczenia opłaty w wysokości £2,50 za parkowanie do 30 min. Władze lotniska utrzymują, iż zmiany dotkną jedynie nielicznych pasażerów.

Renciści wracają do pracy - nowy program rządowy.

Rząd planuje ograniczyć przyznawanie długoterminowych rent (incapacity benefit). W związku z tym, ponad półtora miliona osób otrzymujących obecnie renty otrzyma listy z wezwaniem na komisję lekarską, która ma określić ich dalszą zdolność do pracy.

Jest to część nowego planu rządowego, którego celem jest zmniejszenie liczby rencistów. Program ten ma trwać do 2014 roku. Przeprowadzono już pilotażowe programy w Burnley i Aberdeen. Wykazały one, iż 30% przebadanych rencistów jest zdolnych do pracy.

Przeciwnikami nowego planu są organizacje charytatywne działające na rzecz osób niepełnosprawnych. W ich opinii, badania nie są przeprowadzane w sposób sprawiedliwy. Minister pracy i zabezpieczenia społecznego (Minister of Work and Pensions) Chris Grayling tłumaczy: „Chciałbym zapewnić wszystkich, którzy martwią się nowym programem, iż zostanie wprowadzony wyłącznie z myślą o pomocy tym, którzy mogą wrócić do pracy. Naszym celem nie jest zmuszanie ludzi do ponownego podjęcia zatrudnienia, ale jeśli nie przeprowadzimy ocen sprawności tych osób, nie jesteśmy w stanie określić, którzy z nich mają potencjał do powrotu do pracy i nigdy nie będziemy w stanie im pomóc."

Program pilotażowy wyłonił również dodatkowe 39% osób, które mogły wrócić do pracy, ale z odpowiednią pomocą. Nowy plan przewiduje sklasyfikowanie przebadanych osób do trzech grup. Osoby będące w stanie ponownie podjąć się pracy przejdą z renty na zasiłek dla osób poszukujących pracy (Jobseeker's Allowance). Renciści, którzy rzeczywiście nie są w stanie podjąć zatrudnienia otrzymają najwyższą stawkę zasiłku i nie będą mieli obowiązku szukania pracy. Natomiast osoby, które przez długi czas nie były zatrudnione, a zostały uznane za zdolnych do podjęcia pracy w niektórych zawodach będą sklasyfikowane jako "work-related activity group". Osoby w tej grupie będą zobowiązane do przygotowania się do powrotu do pracy poprzez spotkania z doradcami.

Renciści obawiają się, że lekarze podejmujący decyzję o klasyfikacji rencistów do odpowiednich grup będą pod silną presją rządu, wobec czego będą starali się zakwalifikować jak najwięcej osób jako zdolnych do pracy i przyznać im zasiłek dla bezrobotnych niż rentę. Wstępne prognozy wskazują, iż ok 70% rencistów mają potencjał pozwalający im podjąć zatrudnienie. Jednak Grayling w swojej wypowiedzi dla BBC zaprzeczył jakoby rząd z góry ustalił, ile osób ma wrócić do pracy. Przyznał jednak, iż pomoc obecnym rencistom w ponownym podjęciu zatrudnienia wniesie znaczne oszczędności podatnikom, lecz rząd nie ustanowił określonej kwoty, do której miałby rzekomo dążyć. Minister dodał również, że komisja lekarska to tylko jeden z czynników pomagający określić, czy dana osoba jest w stanie wrócić do pracy. Większe znaczenie będzie miała opinia eksperta, tj. lekarza ogólnego lub konsultanta medycznego. Test określający zdolność do pracy został zmieniony w zeszłym roku po fali krytycyzmu, w szczególności ze strony organizacji charytatywnych. Głównym zarzutem było skupianie się na sprawności fizycznej danej osoby, a tym samym ignorowanie stanu psychicznego. Ponadto, sprzeciwy budził brak odpowiedniej pomocy w przygotowaniu się do testu.

Warto dodać, że program nie jest skierowany przeciwko osobom niepełnosprawnym lub z poważnymi urazami; głównym celem rządu jest odcięcie zasiłków osobom na rencie z powodów alkoholowych, narkotykowych lub otyłości.

Nowe zryczałtowane emerytury

Od kilku miesięcy w rządzie brytyjskim toczą się dyskusje na temat zryczałtowania emerytur. Przewiduje się, że stała tygodniowa stawka świadczeń emerytalnych będzie wynosiła około £155. Zastąpi ona dotychczasowy sposób obliczania wysokości emerytury na podstawie zarobków.

Polacy najatrakcyjniejszym narodem w Europie!

Według europejskiego sondażu przeprowadzonego przez Guardiana, Polacy są najbardziej urodziwym narodem w Europie. Gdyby zorganizować konkurs piękności Eurowizji, zajęlibyśmy pierwsze miejsce.

Czy pracodawca może szpiegować pracownika?

W Stanach Zjednoczonych odnotowano wiele przypadków, kiedy to firmy zatrudniały prywatnych detektywów, celem szpiegowania swoich pracowników będących na zwolnieniu lekarskim. Sądy amerykańskie dopuszczają w takich sytuacjach dokonywania inwigilacji pracowników, o ile istnieje uzasadnione podejrzenie, że pracownik łamie bądź naruszył warunki umowy o pracę. Czy szpiegowanie pracownika jest dozwolone także w Wielkiej Brytanii?    

Co moje to i Twoje - czy na pewno?

Wiele par, które postanawiają zamieszkać razem decydują się na wspólny zakup mieszkania lub domu. Często jednak osoby będące w związku (niemałżeńskim) wprowadzają się do  mieszkania będącego w posiadaniu ich partnera/ki i nie zmieniają praw własności tejże nieruchomości. Co więcej, oboje dokonują znaczących inwestycji: przeprowadzają remonty, opłacają rachunki i wspólnie spłacają hipotekę. Nawet w przypadku tego ostatniego rzadko zdarza się, aby pary żyjące w konkubinacie wspólnie uzgadniały (nie mówiąc już o składaniu pisemnych oświadczeń), czy wkład finansowy jednego z partnerów nie będącego właścicielem nieruchomości będzie miał jakikolwiek wpływ na jego/jej prawa do tejże nieruchomości.    

Zbliża się spis powszechny 2011

Co 10 lat w Wielkiej Brytanii przeprowadzany jest spis powszechny ludności i mieszkań.

Najbliższy spis przypada na ten rok i będzie miał miejsce już 27 marca. Spis powszechny jest przeprowadzany przez Krajowy Urząd Statystyczny (w Anglii i Walii), a jego celem jest zgromadzenie danych o ludności pod względem demograficznym, społecznym, ekonomicznym i zawodowym. Głównym zamierzeniem Urzędu Statystycznego jest uzyskanie obrazu społeczeństwa w określonym momencie, a nie na przestrzeni dłuższego okresu, dlatego wszyscy otrzymamy te same pytania, na które będziemy musieli odpowiedzieć możliwie tego samego dnia.

Świadczenia chorobowe – część 2: Ustawowy zasiłek chorobowy

W zeszłym tygodniu mowa była o wynagrodzeniu na czas choroby wypłacanym przez pracodawcę w ramach programu wynagrodzeń chorobowych (Occupational Sick Pay Scheme). Tym razem przedstawione zostaną świadczenia chorobowe przysługujące pracownikom, którzy nie zostali objęci tymże programem. Każdy pracownik, który w wyniku choroby nie jest zdolny do pracy, ma prawo do otrzymywania świadczeń chorobowych, zatem jeśli pracodawca nie stworzył odpowiedniego programu wynagrodzeń chorobowych, ma on obowiązek wypłacenia ustawowego zasiłku chorobowego (Statutory Sick Pay). Zasiłek ten wypłacany jest przez pracodawcę, maksymalnie przez okres 28 tygodni.

Kiedy na emeryturę?

Po wyczerpujących konsultacjach, rząd brytyjski przedstawił plany dotyczące stopniowego wycofywania ustawowego wieku emerytalnego. Od kwietnia 2011 roku przeprowadzane będą przygotowania, których celem będzie wycofanie ustawowego wieku emerytalnego, który dotychczas wynosił 65 lat. Od 1 października 2011 r. ustawowy wiek emerytalny oraz procedury przejścia na emeryturę zostaną całkowicie usunięte.

Agencja czy zakład pracy - kto jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i zdrowie pracownika agencyjnego?

Osoby zatrudniane za pośrednictwem agencji pośrednictwa pracy nie zawsze wiedzą kto tak zaprawdę jest ich pracodawcą: czy jest to agencja, dzięki której znaleźli zatrudnienie, czy zakład pracy, dla którego w rzeczywistości pracują. Określenie pracodawcy jest ważne, szczególnie jeżeli chodzi o ustalenie odpowiedzialności za pracownika, jego zdrowie i bezpieczeństwo. W tej kwestii bardzo często dochodzi do nieporozumień i sporów, kiedy to agencje oraz zakłady pracy zrzucają na siebie odpowiedzialność oskarżając się nawzajem. W rzeczywistości obie strony ponoszą odpowiedzialność za zdrowie i bezpieczeństwo pracownika zatrudnionego za pośrednictwem agencji; zakres tej odpowiedzialności zależeć będzie od tego, czy zatrudniony jest oficjalnie pracownikiem agencji czy zakładu pracy. Aby jasno to określić, należy przede wszystkim odnieść się do wszelkich umów zawartych w związku z zatrudnieniem danego pracownika oraz do codziennej praktyki - im większa kontrola kierowników lub dyrektorów firmy 'wynajmującej' pracownika, tym większe prawdopodobieństwo, iż zatrudniona osoba uznana zostanie za pracownika tejże firmy.    

Czy można przenieść niewykorzystany urlop na kolejny rok?

Kilka dni temu rozpoczeliśmy nowy rok kalendarzowy. Dla niektórych osób zatrudnionych będzie to równieź nowy rok urlopowy. Możliwe, że zostało nam jeszcze parę dni urlopu i nie mamy możliwości jego wykorzystania, gdyż np. do końca roku jesteśmy na zwolnieniu lekarskim. Może też się zdarzyć, iż przez cały rok byliśmy na zwolnieniu i w ogóle nie korzystaliśmy z urlopu w danym roku. Czy w takiej sytuacji możemy przenieść niewykorzystany urlop na kolejny rok, czy może dostaniemy jego ekwiwalent?

Koniec bezkarności zagranicznych kierowców – nowe przepisy Unii Europejskiej.

Unia Europejska uzgodniła nowe przepisy, które mają na celu stworzenie systemu wymiany danych między 27 krajami członkowskimi, co umożliwi identyfikację i ściganie zagranicznych kierowców, którzy nie przestrzegają przepisów na drogach UE.

Dotychczas kierowcy na zagranicznych drogach mogli czuć się poza nielicznymi przypadkami bezkarni: nie groziła im kara np. za przekroczenie prędkości, gdyż system automatycznych radarów i kamer nie był w stanie ustalić ich tożsamości –  dane kierowców z zagranicznymi numerami rejestracyjnymi nie znajdowały się w krajowym systemie. Podobnie było w przypadku kontroli drogowej przeprowadzanej przez policję, która często była bezradna nie mogąc potwierdzić danych zagranicznych kierowców łamiących przepisy.

Koszty i opłaty sądowe

Koszty i opłaty sądowe – czy można ich uniknąć?

Według systemu prawnego Anglii i Walii, koszty sądowe pokrywa strona, która przegrała proces (loser pays). Ze względu na wysokość tych kosztów, większość z nas obawia się zwrócić o poradę do kancelarii prawniczej, nie mówiąc już o wniesieniu pozwu. Czy zawsze kwestie prawne muszą być aż tak kosztowne? Mamy bardzo niewielkie szanse na całkowite uniknięcie kosztów sądowych, jednak istnieje kilka sposobów, aby znacznie je zmniejszyć.

Pomoc prawna (Legal Aid)

Osoby, które nie są w stanie całkowicie pokryć kosztów sądowych mogą ubiegać się o tzw. Legal Aid, czyli pomoc prawną. Legal Aid przybiera różne formy, jedną z nich jest Legal Help.Ten rodzaj pomocy pokrywa koszty przygotowania pozwu do sądu i obejmuje m.in. ogólną poradę prawną, sporządzenie dokumentacji, listów, negocjacje, mediację, itd. Legal Help nie pokrywa natomiast kosztów wszczęcia postępowania sądowego, ani honorarium prawnika reprezentującego nas w sądzie.

W jakich sprawach możemy ubiegać się o Legal Help?

Ta forma pomocy pokrywa koszty ogólnej porady prawnej obejmującej kwestie:

• zaniedbań lekarskich
• odszkodowań z tytułu uszczerbku na zdrowiu, ale nie we wszystkich przypadkach
• eksmisji z lokalu mieszkaniowego, wskutek nieopłacania czynszu
• praw konsumenta
• prawa rodzinnego
• dyskryminacji

Warunki, które należy spełnić, aby uzyskać Legal Help

Legal Help należy się tym osobom, które otrzymują niektóre zasiłki, np. Employment and Support Allowance czy income-based Jobseeker's Allowance. Jeżeli zaś chodzi o zarobki, to osoby uprawnione do otrzymywania Legal Help to te, których miesięczny dochód brutto nie przekracza £2657. Jeżeli dana osoba posiada więcej niż czworo dzieci, limit ten zostaje podwyższony o £222 za każde kolejne dziecko.

Niestety, wyżej wymieniona kwota nie jest ostatecznym kryterium. Prawnicy obliczają również nasz dochód do dyspozycji (disposable income), odliczając od dochodu brutto podatek, składki national insurance oraz ewentualne alimenty na dziecko. Ponadto, jeżeli nasz partner(ka) nie jest zatrudniony/a oraz jeżeli mamy dzieci, nasz dochód zostanie odpowiednio pomniejszony. Zarobki partnera/ki również będą brane pod uwagę, chyba że jest to osoba, z którą jesteśmy w sporze. Ostatecznie, nasz dochód do dyspozycji nie powinien przekroczyć £733, co gwarantuje nam pełną pomoc finansową.

Warto dodać, że w przypadku gdy otrzymaliśmy odszkodowanie w wyniku wygranej sprawy o zaniedbanie lekarskie, pozew rodzinny lub z tytułu uszczerbku na zdrowiu, dofinansowanie Legal Help traktowane jest jako pożyczka, której część będziemy musieli spłacić. Kwota, która z tego tytułu zostanie odliczona od odszkodowania to tzw. opłata ustawowa (statutory charge).

Reprezentacja prawna (Legal Representation)

Kolejną formą pomocy prawnej jest pokrycie kosztów sądowych w niektórych sprawach cywilnych. Możemy być uprawnieni do tegoż dofinansowania tylko do czasu, kiedy prawnik zajmuje się naszą sprawą. Zatem, jeżeli stwierdzi on, że sprawa najprawdopodobniej nie zostanie wygrana, pomoc finansowa może zostać cofnięta.

Należy zaznaczyć, iż nie możemy ubiegać się o pokrycie kosztów reprezentacji prawnej, jeżeli wnosimy pozew o odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu.

Warunki, które należy spełnić, aby uzyskać Legal Representation
Kryteria są podobne do Legal Help, z wyjątkiem sytuacji, gdy nasz dochód do dyspozycji przekracza £315 – w tym wypadku należy opłacać miesięczną składkę przez cały okres otrzymywania pomocy pokrywającej koszty reprezentacji. Wysokość składki zależna jest od naszych dochodów.

Dodatkowe koszty

W przypadku wygrania sprawy – otrzymane odszkodowanie zostanie obniżone o honorarium dla prawników (opłata ustawowa).

W przypadku przegrania sprawy – sąd może nakazać opłacenia kosztów sądowych strony przeciwnej.

Inne formy pomocy prawnej

Związki zawodowe

Związki zawodowe mogą zapewnić nam reprezentację w sądzie, nie tylko w sprawach związanych z zatrudnieniem. Reprezentacja ze strony związków zawodowych jest o tyle korzystna, iż nie ma obowiązku opłacania comiesięcznej składki, jak w przypadku standardowej pomocy prawnej.

Citizens Advice Bureau

Citizens Advice Bureau świadczy niezależną i bezpłatną  pomoc  w wielu kwestiach i problemach. Warto zwrócić się do najbliższego CAB o pomoc, zarówno poprzez pocztę emailową, telefonicznie, a także osobiście.

„No Win No Fee"

Jeżeli nie przysługuje nam żadna z możliwych pomocy prawnych oraz gdy ubezpieczenie nie pokrywa kosztów sądowych, możemy zdecydować się na zawarcie z prawnikiem umowy na zasadzie „no win no fee".

Podstawowym założeniem tej zasady jest brak kosztów sądowych, jeżeli sprawa nie zostanie wygrana. Nie należy jednak wierzyć zapewnieniom o całkowitym braku opłat, gdyż może się okazać, że musimy pokryć część kosztów, zaś w przypadku wygranej, honorarium prawników wynosi znacznie więcej niż gdybyśmy przegrali sprawę. Zatem przed zawarciem umowy należy zastanowić się, czy warto zdecydować się na usługi prawnicze na zasadzie 'no win no fee', gdyż niezależnie od rezultatu sprawy, koszty, które musimy pokryć mogą być znacznie wyższe niż się spodziewaliśmy.

Weźmy na przykład opłatę podstawową (Basic Fee) – nie musimy jej uiszczać, jeżeli przegramy sprawę, zaś w przypadku wygranej, opłaci je strona przeciwna. Jednakże, jeśli druga strona uzna, że opłata jest zbyt wysoka, sąd może orzec, iż nie musi opłacać pełnej kwoty, a pozostała jej część zostanie potrącona z naszego odszkodowania.

Opłata od wygranej (Success Fee)

Opłata od wygranej jest dodatkową opłatą na rzecz prawnika, który pomógł nam wygrać sprawę. W przypadku umowy „no win no fee” opłata od wygranej jest dosyć wysoka, a nawet dwa razy wyższa niż w przypadku standardowej umowy. Ponownie, jeżeli nie uda się odzyskać tej kwoty od strony przeciwnej, będziemy musieli opłacić całość lub jej część z naszego odszkodowania. Przed zawarciem umowy „no win no fee” należy zapytać prawnika, jaka suma zostanie potrącona z odszkodowania oraz jaka kwota zostanie pokryta przez stronę przeciwną.

Pozostałe opłaty

Pomimo zapewnienia o braku jakichkolwiek kosztów, musimy przygotować się na opłacenie honorarium dla ekspertów, kosztów sporządzenia sprawozdań z wypadków, kosztów sądowych oraz podróży. Ponownie, opłaty te mogą być stosunkowo wysokie, a umowa „no win no fee” może ich nie pokrywać.

Ukryte koszty

Zawierając umowę „no win no fee” warto również upewnić się, czy nie ma dodatkowych ukrytych kosztów. W określonych warunkach, w zależności od postanowień umowy, może zaistnieć konieczność uiszczenia dodatkowych opłat, np. w przypadku rezygnacji ze sprawy, odmowy współpracy z prawnikiem, zmiana kancelarii prawniczej itp.

Zakaz dyskryminacji w miejscu pracy - nowa ustawa

Od 1 października bieżącego roku w Wielkiej Brytanii obowiązuje nowa ustawa mająca walczyć z dyskryminacją w zatrudnieniu – the Equality Act 2010. Nowe przepisy mają na celu znacznie ograniczyć nierówne traktowanie w miejscu pracy i dotyczą wszystkich osób zatrudnionych w Wielkiej Brytanii.    
Dotychczasowe prawodawstwo zabraniało dyskryminacji pracownika ze względu na płeć, pochodzenie, wiek, wyznanie, niepełnosprawność czy stan cywilny. Co nowego wnosi zatem Equality Act 2010?
Po pierwsze, pracodawcy przeprowadzając rekrutację nie mają prawa pytać kandydatów o ich stan zdrowia ani o stopień niepełnosprawności, z wyjątkiem określonych sytuacji np. gdy pracodawca musiałby wprowadzić pewne udogodnienia dla osoby niepełnosprawnej lub praca wymagałaby odpowiedniej kondycji fizycznej. Ponadto, ustawa chroni pracowników przed dyskryminacją przez asocjację (associative discrimination). Oznacza to, że pracownicy, którzy mają jakiekolwiek powiązania z osobami innego pochodzenia, wyznania, wieku, osobami upośledzonymi itd. muszą być traktowani na równi z pozostałymi. Przykładem mogą być rodzice niepełnosprawnych dzieci.
Istotną zmianą wprowadzoną przez Equality Act jest ochrona zatrudnionych, którzy są dyskryminowani ze względu na to jak są postrzegani przez innych (perceptive discrimination). Przykładowo – w sytuacji, gdy pracownik, który w rzeczywistości jest heteroseksualny, został błędnie uznany przez współpracowników za osobę o orientacji homoseksualnej i jest z tego względu dyskryminowany, ma prawo do zgłoszenia z tego tytułu skargi. Ustawa zwiększa również ochronę pracowników nie tylko przed dyskryminacją ze strony pracodawcy czy pracowników, ale również ze strony osób trzecich, np. klientów firmy.
Kolejne postanowienie nowej ustawy dotyczy zasady poufności informacji dotyczących wynagrodzenia. Zgodnie z tym postanowieniem, pracodawca nie może korzystać w umowach z klauzul tajności zarobków w danej firmie, pracownicy mogą zatem bez konsekwencji porównywać swoje pensje.
Dotychczasowe przepisy prawne zakazywały wykorzystywania seksualnego w pracy, nowa ustawa zaś idzie dalej i zabrania molestowania ze względu na wiek, niepełnosprawność, zmianę płci, rasę, wyznanie lub orientację seksualną. Wymaga się, aby pracodawcy dołożyli wszelkich możliwych starań, celem uniknięcia tego typu sytuacji.
Rząd wciąż rozważa wprowadzenie niektórych postanowień nowej ustawy, m.in. pierwszeństwo w zatrudnieniu osób chronionych przed dyskryminacją.
Wygląda na to, że Equality Act znacznie zaostrzy walkę z dyskryminacją i niesprawiedliwym traktowaniem w miejscu pracy. Czy jednak odczujemy jej skutki w życiu codziennym? Częściowo. Nowa ustawa prawdopodobnie wpłynie na sytuację pracodawców jak i pracowników, jednakże nie we wszystkich jej aspektach.  Podczas gdy klauzule dotyczące odtajnienia informacji o zarobkach nie będą miały bezpośredniego wpływu na nasze życie, zmiany ułatwiające wniesienie skargi o nękanie lub dyskryminację ze względu na niepełnosprawność, już tak. Nawet osoby z dysleksją będą mogły złożyć skargę o niesprawiedliwe traktowanie, jeśli pracodawca będzie krytykował ich za częste popełnianie błędów lub nie pozwoli im na wykonywanie pewnych czynności z racji ich „niepełnosprawności”. Podobnie, pracownicy cierpiący na depresję, którzy zostali zwolnieni z powodu dłuższej absencji w pracy nie są już w tej samej sytuacji co pracownicy, którzy nie pojawiają się w pracy z innych powodów, zatem znacznie łatwiej będzie im udowodnić, iż zwolnienie miało związek z ich „niepełnosprawnością”.
Nie ulega wątpliwości, że nowa ustawa dotyczy osób, których stan jest na tyle poważny i długotrwały, aby uznać je za niepełnosprawne, zatem nie każda osoba z dysleksją czy depresją będzie podlegała ochronie.Sama definicja niepełnosprawności nie uległa zmianie, z tym że pracownik nie musi już udowadniać, że jego stan ma znaczący wpływ na jego poszczególne „umiejętności”.

Wynajem mieszkania – jakie mamy prawa?

Wynajem mieszkania, w przeciwieństwie do jego kupna, wydaje się stosunkowo łatwą sprawą: znajdujemy odpowiedni lokal mieszkalny, umawiamy się z właścicielem, płacimy czynsz i mieszkamy. Rzeczywistość jednak nie zawsze jest tak prosta i nawet ‘zwykły’ najem może okazać się źródłem problemów. Wystarczy jednak zapoznać się z przysługującymi nam prawami, aby uniknąć niepotrzebnych kłopotów. W prawie angielskim prawa najemcy zależą od rodzaju najmu.

Chroniony najem krótkoterminowy (assured shorthold tenancy)

Jest najczęściej spotykaną formą najmu i dotyczy najemców, którzy podpisali umowę po 28 lutym1997r. Najemcom, którzy zawarli umowę na chroniony najem krótkoterminowy, przysługują następujące ustawowe prawa: 

• Prawo do niezakłóconego życia - właściciel nie może  samowolnie wchodzić do wynajmowanego lokalu mieszkalnego bez uprzedniego zawiadomienia najemcy
• Prawo do zapoznania się z warunkami najmu w terminie 28 dni od przedłożenia pisemnej prośby – data rozpoczęcia i okres trwania najmu, wysokość czynszu i termin jego zapłaty, termin i sposób w jaki właściciel może zmienić wysokość czynszu; w przypadku cotygodniowego opłacania czynszu, właściciel powinien zapewnić najemcy książeczkę czynszową (rent book)
• Prawo do najmu lokalu mieszkalnego w dobrym stanie - w szczególności z uwzględnieniem urządzeń dostarczających gaz, wodę, prąd oraz sanitariatów. Należy zaznaczyć, iż zawarte w umowie oświadczenie dotyczące faktu ponoszenia całkowitej odpowiedzialności za bezpieczny stan wszelkich urządzeń w lokalu przez najemcę jest niezgodne z prawem.

Najem na czas określony (fixed term tenancy)

W przypadku najmu na czas określony, właściciel może wyeksmitować najemcę, jeśli ten: nie płaci czynszu, permanentnie spóźnia się z płatnością czynszu, narusza warunki umowy najmu, znacząco zaniedbał stan nieruchomości lub gdy sprawia kłopoty.

Jeżeli właściciel zamierza wyeksmitować najemcę, z którym podpisał umowę na czas określony, musi złożyć wniosek do sądu o nakaz przejęcia nieruchomości. Przed złożeniem tegoż wniosku, właściciel musi dostarczyć najemcy wymówienie zwane Section 8 Notice, określające przesłanki przejęcia nieruchomości przez właściciela.

Istnieje również możliwość złożenia wypowiedzenia na mocy artykułu 21 (Section 21 Notice) ustawy o mieszkalnictwie (Housing Act 1988), ale tylko po zakończeniu okresu najmu. Sąd wyda nakaz eksmisji tylko w wypadku uzasadnionej przyczyny wydania tegoż nakazu.

Najem na czas nieokreślony (periodic tenancy)

Znacznie prościej wyeksmitować najemcę w przypadku najmu na czas nieokreślony lub gdy najem na czas określony właśnie wygasa i nie zostaje przedłużony. Właściciel nie ma obowiązku  przedstawiania sądowi powodów eksmisji, lecz musi wykazać, że nieruchomość jest wynajmowana na zasadach chronionego krótkoterminowego najmu oraz fakt przekazania najemcy dwumiesięcznego wypowiedzenia (Section 21 Notice). Wypowiedzenie to powinno wygasać w ostatnim dniu najmu (na dzień przed terminem zapłaty czynszu). Jeżeli najemca nie opuści nieruchomości do końca okresu wypowiedzenia, właściciel może złożyć wniosek o nakaz sądowy.

Pomimo względnie łatwej procedury eksmisji, w przypadku najmu na czas nieokreślony, najemca w pewnym stopniu podlega ochronie. Na przykład, właściciel nie ma prawa wyeksmitować najemcy, dopóki sąd nie orzeknie o przejęciu lokalu przez właściciela.Właściciel lokalu mieszkalnego musi przestrzegać odpowiedniej procedury, jednak gdy procedura zostanie spełniona oraz gdy istnieją ku temu odpowiednie przesłanki, sąd wyda nakaz eksmisji. Ostateczną formą ochrony przed eksmisją jest opóźnienie jej wykonania do sześciu tygodni - najemca ma do tego prawo, jeśli jest w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej.

 Prawa lokatorów (lodgers)

 Lokatorzy, zamieszkujący w lokalu mieszkaniowym wspólnie z jego właścicielem, mają znacznie ograniczone prawa. Warunki najmu zależą głównie od wspólnych uzgodnień lokatora  z właścicielem. Natomiast, jeżeli chodzi o eksmisję, właściciel nie musi składać wniosku w tej sprawie do sądu i może wyeksmitować lokatora już po siedmiodniowym okresie wypowiedzenia. Pomimo braku wymogu pisemnej umowy najmu, warto zabezpieczyć się na wypadek ewentualnych przyszłych nieporozumień i zawrzeć tego typu  umowę z właścicielem. Umowa ta gwarantuje wówczas  lokatorowi ochronny parasol w postaci ustawowych praw na mocy: The Housing Act 1988; The Family Law Act 1996, Landlord and Tenant Act 1985 oraz The Protection From Eviction Act 1977.

Należy zapamiętać, iż w razie poważnych problemów mieszkaniowych powstałych z winy właściciela, warto zwrócić się do lokalnego councilu, który na mocy ustawy regulującej zasady dzierżawy i najmu nieruchomości (Landlord and Tenant Act 1985) może nawet wnieść przeciw niemu oskarżenie.

Wypadek przy pracy.

Wypadek przy pracy – jak uzyskać odszkodowanie?

Odpowiedzialność pracodawcy     

Wszyscy pracodawcy ponoszą odpowiedzialność za zdrowie i bezpieczeństwo swych pracowników na terenie pracy. Oznacza to, iż każdy pracownik powinien mieć zapewnione:

·         odpowiedni sprzęt i narzędzia, które są stale utrzymywane w dobrym stanie i nie stwarzają niebezpieczeństwa

·         bezpieczne i czyste miejsce pracy, którego wyposażenie powinno również odpowiadać standardom BHP (health and safety)

·         odpowiednie szkolenie dla osób, które w ramach obowiązków zawodowych muszą podnosić ciężkie przedmioty

·         ubranie i sprzęt ochronny (safety wear), np. kaski, gogle, nauszniki ochronne, rękawice, obuwie ochronne itd.

·         bezpieczeństwo ze strony pozostałych pracowników (istnieje możliwość wniesienia powództwa, jeżeli wypadek nastąpił z winy innego pracownika)

Zdrowie i bezpieczeństwo pracowników chronią odpowiednie ustawy uchwalone przez angielski parlament - głównie ustawa z 1974 r. o ochronie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy (Health and Safety at Work Act 1974) oraz przepisy Unii Europejskiej, które jasno wyznaczają standardy BHP.
Prawa pracownika

Jeżeli z powodu zaniedbania przez pracodawcę któregokolwiek z powyższych punktów nastąpił wypadek, w wyniku którego doszło do uszkodzenia ciała (personal injury), mamy prawo ubiegać się o odszkodowanie (damages/compensation). Jak przy wszystkich roszczeniach dotyczących wypadków, należy udowodnić, iż odniesione w wypadku obrażenia są wynikiem niedbalstwa (negligence) drugiej strony – w tym przypadku pracodawcy. Każde roszczenie o odszkodowanie powypadkowe jest inne i podczas gdy niektóre mogą zostać rozwiązane już w ciągu kilku miesięcy, inne mogą trwać latami. Nie wszystkie roszczenia muszą też kończyć się w sądzie.

Dochodzenie odszkodowania

Jeżeli wypadek miał miejsce w miejscu pracy, musi być odnotowany w zakładowym rejestrze wypadków (accident book). Jeżeli zakład pracy nie prowadzi takiego rejestru, należy zwięźle opisać okoliczności wypadku i odniesione w jego wyniku obrażenia, a następnie wysłać pismo pracodawcy, zachowując kopię dla siebie. Wymóg odnotowania wypadku w rejestrze może też wynikać z umowy o pracę.

Warto pamiętać, iż nawet jeżeli obrażenia wydają się być niewielkie, należy zgłosić się do lekarza, gdyż może się okazać, że w rzeczywistości są znacznie poważniejsze. Poza tym, jeżeli sprawa trafi do sądu, konieczne będzie przedłożenie zaświadczenia od lekarza. Należy również zebrać wszelkie dowody, np. warto zrobić kilka zdjęć z miejsca wypadku oraz zanotować nazwiska i adresy świadków.

Niestety, odszkodowanie powypadkowe to nie wygrana na loterii i nie ma gwarancji, że poszkodowany je otrzyma. Roszczenie można zgłosić tylko w przypadku, gdy pracownik doznał poważnego urazu lub gdy poniósł z tego tytułu stratę finansową. Aby przysługiwało nam odszkodowanie, skutki wypadku przy pracy muszą również mieć znaczący wpływ na życie codzienne (zatem skaleczenia i drobne stłuczenia nie stanowią wystarczająco poważnego uszczerbku na zdrowiu).

Warto zaznaczyć, iż poszkodowany ma 3 lata (od dnia rozpoznania uszczerbku na zdrowiu) na zgłoszenie roszczenia, po tym okresie następuje przedawnienie roszczenia.

Koszty  wniesienia pozwu   
Wniesienie pozwu o odszkodowanie powypadkowe może być kosztowne. Istnieje jednak możliwość otrzymania dofinansowania w ramach pomocy prawnej dla osób o niskich dochodach. Ponadto, kancelarie prawnicze nierzadko oferują swoje usługi na zasadzie "no win no fee", co oznacza, iż nie ponosimy żadnych kosztów, jeżeli nie wygramy sprawy.

Wysokość odszkodowania

W postępowaniu sądowym osoba poszkodowana może ubiegać się o dwa rodzaje odszkodowań: odszkodowania ogólne (general damages) i odszkodowania szczególne (special damages).
Odszkodowania ogólne to te bezpośrednio związane z uszczerbkiem na zdrowiu, jaki poniosła osoba poszkodowana w wyniku wypadku. Sąd orzeka o wysokości odszkodowania, które przysługuje poszkodowanemu.
Odszkodowania szczególne dotyczą kosztów poniesionych na leczenie urazów powypadkowych, zaległej wypłaty za okres, w którym pracownik był niezdolny do pracy z powodu wypadku i innego rodzaju wydatki (koszty transportu do lekarzy, wydatki na leki). Pod uwagę brane są koszty poniesione od momentu wypadku do dnia rozprawy.
Jeżeli sąd uzna, iż wypadek nastąpił częściowo z winy samego poszkodowanego, odszkodowanie może być odpowiednio zmniejszone. Przykładem może być niekorzystanie z odpowiedniego ubrania ochronnego lub niedbałe wykonywanie obowiązków, nie zwracając uwagę na bezpieczeństwo swoje oraz innych.

Podsumowanie

Z samego faktu zatrudnienia pracownika wynika odpowiedzialność pracodawcy za zapewnienie pracownikowi bezpiecznego miejsca pracy, sprzętu oraz ubrań ochronnych. Niezastosowanie się do tegoż obowiązku może skutkować w zgłoszeniu roszczenia przez pracownika, który poważnie ucierpiał i odniósł straty finansowe w wyniku wypadku przy pracy.